وقتی به هم رسیدیم و می تونستیم خونه ها و جاهای شخصی همدیگه رو ببینیم ، دیگه نه خبری از گوشه ی دنج اتاق من که یه بالش داشت و یه جای نرم برای خودم درست کرده بودم و دور و برش پر از کتاب و شمع بود ، بود و نه خبری از اتاق تهی پر از رمز و راز تو. ما دیگه از اون خونه اسباب کشی کرده بودیم و شما هم داشتید خونتون رو تعمیر می کردید دیزاین و دکوراسیون خونتون رو به کلی عوض کرده بودید و حتی قرار بود طبقه ی پایین که منطقه ی سلطنت تو بود رو ازت بگیرن و جا به جا بشن پایین. فقط برام توضیح می دادی که هر وسایلت کجا بود ، گلاتو کجا گذاشته بودی ، کاغذای شعرت رو کجا چسپونده بودی و کمدت رو چطور زمین گذاشته بودی، من که اومدم همه چی شلوغ پلوغ بود و بوی تعمیرات خونه و بنایی و بوهای آمیخته شده با گاز و نمی که شاید چندین ساله توی خونه بود ، همه جارو گرفته بود. فقط اتاق تهی بوی تورو داشت بوی لباس های انباشته شده ت ، بوی کاغذهای کتابت ، بوی خفیف ادکلن من ، بودی عطر کادوها و بوی رختخوابت که پهن بود روی زمین....
جوری شده بود که حس اینکه به اینجا تعلق نداری بهت دست داده بود ، لباسات پخش و پلا بود ، شلواراتو زیر پنجره پهن کرده بودی، کاپشنت یه طرف، جورابات وسط خونه و نمی دونستی کجا باید بذاری که برای توعه و مناسب تره و هیچ کجا رو سراغ نداری حتی قراره وسایلای دکوریت رو بدی به من تا توی اتاقم برات نگهشون دارم .ا
این خیلی خیلی حس خوبی بهم می ده چون موقعی به هم رسیدیم که همه چی داره تغییر می کنه ، اتاق من اتاق قبلیم نیست که با حسای قدیمیم آمیخته بشی و محل سلطه ی تو دیگه مثل قبل نیست که با خاطراتت همپوشانی داشته باشم ، من تازه ی تازه م . حتی گاهی فکر می کنم که چقدر خوبه که دیگه جای مشخصی نداری چون دیگه مال منی و دیگه باید امتیاز اتاقای شخصیمون رو به کسای دیگه واگذار کنیم، اینطوری هر لحظه انتظار خونه ی خودمون و مکان آروم دونفره ی خودمون رو می کشیم.
به هم که رسیدیم من ترم 2 ارشد بودم توی تهران و دور از تو، و تو مشغول یه کاری که هم اصلا ازش خوشت نمیاد و هم طاقت فرساست و همین روزاست که از اونجا در بیای . من و تو خیلی تغییر کردیم و من اینو خیلی دوست دارم چون همه ی شروع های اصلی زندگیمون با همه .
من وقتی اومدم توی زندگیت که تو می خوای یه کار بزرگ و جذاب شروع کنی و تو وقتی اومدی توی زندگیم که من با تمام وجودم آماده ی شروع و تغییرم و حاضرم باهات همکاری کنم.